Copyright ©
2019 Michael A. Brown
Kështu, cilat janë kushtet që i ka
vendosur Perëndia për realizimin e efektshëm të këtij mesazhi për rilindjen në
jetën e një njeriu? Çfarë duhet të bëjë
njeriu që në jetën e tij të ndodhin ndryshimet që përshkruhen në blogjet e mësipërme?
Ç’kushte duhet të plotësojë ai që ta
fitojë këtë natyrë të re në zemër dhe ta shohë thyerjen e pushtetit të mëkatit
në jetën e tij? Ky blog merret me
shqyrtimin e dy kushteve që duhet të plotësohen për këtë gjë.
Dhiata e Re na e bën të qartë se ka dy
gjëra themelore që duhet t’i kërkojmë në jetën e atyre që quhen besimtarë në
Jezu Krishtin. Këto janë kthimi tek Perëndia me pendim dhe besimi në Zotin Jezu Krisht (Veprat
20:21). Të dyja këto janë thelbësore për
të pasur një realizim të plotë të mesazhit të ungjillit në jetën e njeriut.
Nevoja për besim
Kushti i parë që ne duhet ta plotësojmë,
para se ungjilli të ketë efektet e tij në jetën tonë, është ta besojmë ungjillin.
Kjo, sigurisht, që është diçka e
thjeshtë dhe e kuptueshme. Në qoftë se
nuk e besojmë ungjillin, natyrisht që ai nuk do të ketë asnjë efekt ndaj nesh.
Por çfarë nënkuptojmë saktësisht kur themi
se një njeri duhet të besojë ungjillin dhe Jezu Krishtin? Cili është të besuarit e vërtetë? Mos do të thotë kjo që dikush mund të thotë se
beson në Krishtin dhe pastaj t’i largohet e ta bëjë jetën ashtu si i pëlqen
atij? A është ai besimtar i vërtetë? A është e mundur që një njeri të besojë vërtet
në Jezuin dhe që ky besim të mos ketë efekt në jetën e tij?
Fjala greke që përdoret në Dhiatën e Re
dhe që përkthehet “besoj” është pisteuo.
Ajo do të thotë “të besosh”, “të jesh i
bindur për...” ose “të vendosësh besimin tek...”, dhe nënkupton “përkushtim
ndaj…”, “mbështetje tek...”, në vend të një besimi thjesht mendor.
Kështu pra, nuk e kemi fjalën vetëm për
një besim mendor, kur dikush i kupton faktet e ungjillit në mendjen e tij por
jo në zemrën e tij. Është një e vërtetë
e trishtueshme që një person mund të kuptojë çdo të vërtetë të Biblës në
mendjen e tij dhe prapëseprapë të mos e ketë aspak përvojën e rilindjes në
zemrën e tij. Kështu, edhe pse ai “beson”, ungjilli nuk ka asnjë efekt në jetën
e tij.
Këtu e kemi fjalën për një besim që njeriu
jo që e ka vetëm në mendjen e tij, por edhe që e ka pranuar me gjithë zemër dhe
të cilit i nënshtrohet me tërë qenien e tij. Ai është një besim veprues e aktiv, një besim
praktik, që ka të bëjë me realitetin e jetës së përditshme të njeriut. Jo një besim ndaj Perëndisë vetëm kur gjithçka
shkon në rregull, pa asnjë problem, por një besim ndaj tij edhe kur të jetuarit
bëhet i vështirë dhe plot probleme reale e praktike. Dhe, vërtet, në vështirësi të tilla besimi i
vërtetë as epet dhe as thyhet si besimi i rremë. Por në fakt forcohet dhe rritet ndërsa njeriu
zbulon më tepër nga dashuria dhe besnikëria e Perëndisë gjatë këtyre sprovave. Ai është një besim që mund të jetojë në këtë
botë dhe të mposhtë e kapërcejë çfarëdo lloj sfide të cilën e lejon Perëndia me
urtësinë e tij.
Shpëtimtar dhe Zot
Ne duhet të mos harrojmë gjithashtu se tek
kush besojmë, dmth është e nevojshme që të kuptojmë se kush është Jezui. Shumë herë (me të drejtë) ai predikohet si
Shpëtimtari i botës, fakt ky që është i vërtetë. Sidoqoftë, a nuk është njëkohësisht edhe Zot ai?
Në qoftë se e kemi pranuar atë, mos
vallë e kemi pranuar vetëm si Shpëtimtarin tonë, apo e kemi vënë edhe në vendin
e duhur si Zotin e Zotëruesin e jetës sonë? Ne e pranojmë atë si Shpëtimtarin që na çliroi
nga mëkati, por a jemi gati të biem në gjunjë para tij, t’i dorëzojmë atij
gjithçka dhe ta ndjekim çdo ditë të jetës sonë? Fjalët e para të Jezuit ndaj dishepujve të tij
nuk ishin: “Besoni tek unë!” por “Ejani pas meje!” dhe fjalët e tij të fundit
para se të ngrihej në qiell nuk ishin: “Shkoni predikoni dhe bëni që njerëzit
të besojnë tek unë!” por “Shkoni dhe bëni dishepuj!”.
Është më se e qartë dhe s’ka diskutim që,
për të pasur një efekt të plotë të mesazhit të ungjillit në jetën e individit,
Jezui duhet të jetë Zoti i jetës së tij. Ne duhet t’ia dorëzojmë plotësisht veten atij sipas
fjalëve të apostull Palit:
“Ju lutem, pra, o vëllezër, nëpërmjet
dhembshurisë së Perëndisë, t’i paraqitni trupat tuaj si fli të gjallë, të
shenjtë, të pëlqyeshëm për Perëndinë, që është shërbesa juaj e mençur. Dhe mos u konformoni me këtë botë, por
transformohuni me anë të ripërtëritjes së mendjes suaj, që të provoni cili
është i miri, i pëlqyeri, dhe i përsosuri vullnet i Perëndisë”. (Rom. 12:1-2)
Vetëm kur jeta e një njeriu është vërtet i
dorëzuar dhe i nënshtruar ndaj Zotit, atëherë mund të shihet lavdia e Perëndisë
në jetën e këtij njeriu si kurrë më parë. Atëherë Perëndia është i lirë të punojë
plotësisht për t’i përmbushur qëllimet dhe vullnetin e tij në jetën dhe
karakterin e njeriut.
Nevoja për pendimin
Një nga problemet që po e moleps Kishën e
Jezu Krishtit në ditët e sotme dhe që rezulton në një cektësi të madhe në jetën
e atyre që e deklarojnë veten për besimtarë është fakti që mesazhi “Pendohuni
dhe besoni!” shpesh po ndryshohet në “Vetëm besoni!” Për arsye nga më të ndryshmet, duket se
mesazhi për pendimin prej mëkateve nuk bëhet i qartë dhe kthehet shpesh vetëm
në një shtojcë ose edhe lihet fare mënjanë. Sidoqoftë, shohim se pendimi ishte guri i qoshes në mesazhin e Gjon Pagëzorit (Luka 3:3,
Mat. 3:2), në atë të vetë Zotit Jezu (Mat. 4:17), të apostull Pjetrit (Vep. 2:38)
si dhe të apostull Palit (Vep. 17:30). Mesazhi biblik është: “Pendohuni dhe besoni!” – TË DYJAT.
Në qoftë se predikojmë një mesazh të tillë
si “vetëm besoni”, është mjaft e lehtë të mbledhim turma njerëzish për të na
dëgjuar dhe mbase edhe për të pasur një reagim ndaj mesazhit. Ky lloj mesazhi nuk u kërkon njerëzve asgjë
dhe përtypet mjaft kollaj prej tyre, por ka një efekt të vogël në ta. Mesazhi i Perëndisë është pendohuni ashtu si dhe besoni. Në fakt, ashtu si thotë Pali tek Veprat 17:30,
Perëndia urdhëron cilindo nga njerëzit, kudo që të jenë, të pendohen. Mesazhi “vetëm besoni” nuk është ungjilli i
vërtetë! Vetë Zoti Jezu Krisht nuk pati
frikë t’ua bënte njerëzve të vështirë të ndjekurit e tij.
Kështu pra, çfarë është pendimi? Fjala greke metanoeo, që e përdor Bibla, do të thotë “ndryshim i mendjes dhe i
synimit” (Vep. 20:21), dhe fjala epistrefo
do të thotë “kthim dhe ecje në drejtimin e kundërt” (Vep. 11:21). Kështu njeriu pendohet kur vendos që të mos
vazhdojë më në rrugën në të cilën ecën bota apo në të cilën ka ecur më parë,
por në rrugën e Perëndisë. Përsëri, ky
nuk është vetëm një vendim mendor, por një veprim i vullnetit, veprim që rrjedh
si pasojë e një dëshire të brendshme të zemrës. Është diçka që njeriu e bën me gjithë qenien e
tij. Ai nuk dëshiron më të vazhdojë në
rrugën ku ecën bota dhe vendos me gjithë qenien e tij se që këtej e tutje do të
ecë në rrugën e Perëndisë. Siç e shprehu
edhe djali plëngprishës: “Do të çohem e do të shkoj tek im atë...”
Pendimi nuk është një vendim që merret
vetëm një herë dhe gjithçka mbaron. Ai
është një proces i vazhdueshëm që vepron në jetën e përditshme të njeriut. Të larguarit prej mëkatit dhe të çliruarit
prej pushtetit të tij është diçka që duhet mësuar. Kjo është diçka që nuk ndodh dhe mbaron menjëherë
sapo fillon njeriu të besojë në Jezu Krishtin. Prandaj flasim edhe për të jetuarit në
pendim dhe besim.
Në qoftë se njeriu nuk është penduar
vërtet prej mëkatit, atëherë sigurisht që do të vazhdojë në mëkat. Ai nuk do të heqë dorë prej tij, kurrë nuk do
të çlirohet prej tij dhe kështu mëkati do të vazhdojë ta mbajë nën zgjedhë dhe
ta kontrollojë jetën e tij. Njeriu do të
vazhdojë t’i ndjekë rrugët e filozofitë e kësaj bote dhe kurrë nuk do të jetë i
lirë ta ndjekë Krishtin. Çdo dëshirë e
tij për t’i ndjekur rrugët e Perëndisë do të mbytet nga dëshira për mëkatin
(dhe sigurisht që mëkati do të triumfojë gjithmonë!). Ai do të rrëshqasë gjithmonë e vazhdimisht pas
deklaratës së tij se është besimtar apo pas çdo ripërkushtimi të jetës së tij
ndaj Krishtit. Nuk ka kthim të vërtetë
dhe të plotë në besim në qoftë se nuk ka pendim.
Në qoftë se e dëshirojmë suksesin e ungjillit,
në qoftë se duam që t’i shohim njerëzit të bëhen besimtarë të vërtetë tek të
cilët të jetë duke u formuar natyra e Krishtit, atëherë le të predikojmë me
guxim mesazhin e plotë të Biblës: “pendohuni dhe besoni”.
No comments:
Post a Comment